Dün:

Kırk yedi yılda yazılmış kantolara benzedi dün
Kırk yedi saat sürdü, bitmeyen tren, ile dövülen demir
İçine bakmak serbest, derinliği korkutmaz öldürür
Dün: geçip gitmek hakkında hiç bir şey bilmedi

Dünü kapatmak için orada durdum bir fener bekçisiydim
Balıklar da durdu en dipte, ışıklarını söndürmüşlerdi
Kan biraz durdu, uyku çok durdu, kan biraz daha
Madenler dinlendi günün geçemeyişinden

Dün afrikada olsa sessizce dinlerdi uzak sesleri
Genç antilopların dünyayı döndüren kaslarını
Ama istanbulda bir dün geçmek bilmedi kitaplar bitti
Yeşim taşlarını ezdiydi ve merhemlere ekti

Günün geçmeyişinden kim incinir: bir ayrılık