Bu Bir Bıçak

“Biz şimdi başka bir yeni ahenge bağlıyız”
Aruza Veda, Halit Fahri Ozansoy

kafamı karpuz gibi kesip
en güzel dilimi buraya koyuyorum
imge bitti, herkes memnun
birinin biraz midesi bulandı belki
ama ona söz hakkı tanımıyorum;
bu söz de burada bitmeliydi
ama başa dönünce insan durmak istemiyor.

omzumdan tutup beni eve gönderdiler.

şam çeliğinden bir bıçak yapıyorum sırtı kaplan
kesmeliyim geçmiş ödleklerimi,
şırıngaya çektiğim bulutları geri saldım
hatamdan dönünce alkışlanmadım bu tuhaftı
o eller benim değil kesin ve keskin
bu bıçak karnını deşerken biraz büküldü,
ama öldürdü mü öldürdü.

saçları bu yüzyıla sarkmayan bir divan şairi
balkonda sigara içerken rüyama girdi
êy ô’ğûl, yâ’lân y’ôk bô’yûn tâ’vîl, â’mâ
sô’zûn îk’tîfâ êt’mêz cê’mîl ôl’mâktâ,
mealen böyle bir şeyler işte,
“aklım yeni varıyor ama geç değil”
bu dizeyi gömelim hadi hep birlikte.

gencim veda nedir bilmem biraz güle güle
ıslak parmağımı alnına değip çekince
sudan bir ipliktir uzanıyor
buna isim vermedik ama bir büyüydü sanki
şimdi diyorum, adı adezyon ve viskozite.

iplik kopuyor.