Ortaoyununda Çingene’yi Canlandıran İlk Başbakanımız Kimdir?

Markette bebeğine bez dilenen birey
Yüzün yumuşarsa, boğazını çıkaracak diklenip
Çok acemi.
Oysa evsizim deyip, nerede oturuyorsun diye sorsa
Uzun süre sonra deliksiz uyuyacaksın belki

Tüm ülkede bir ruh dolaşmakta
Adı yeni nesle sorulup yazıldı kâğıda
Boğazda tıngır mıngır sallanırken
Veresiyelerde 14’ün üstü çizilip 15 yapılırken
Başbakanımızın, bi söylediği bi yumruğunu tutmazdı.
Bu son dizenin yumruk gibi başlığımla ilgisi yok
Çünkü kişiler geçici, makamlar baki, bu ülkenin evladıyım
Yaşadığımı düşünüyorum özleyince, hep aklımdasın
İttifaklar, şartlar, tek elimi ne ara sıkıp tutturamadım.
Çocukken daha evlatken ben sallardım bayrakları
Yani ilk zamanlar her gülüşün aynıyken
Yavaş ağır ferman dinlemiyorum, develer tellal iken
Sizin de cebiniz boş, sevme sırası bende şimdi cennet vatanı
Akışına bırakıyorum evrensel, ırmağınla beraber kuruyorum

Bir lokma, bir hırka, bol rüya, sinirimin ilk sıçraması
Canım tatlı çekiyor, bilinçaltımız çok bilinçli.
Paralar eriyor, dünyamız kirleniyor
Küçük ağzı gülüyor, serin hava serinletmiyor
Abla bu çocuk yanıyor, yeni üretim modeli;
Pay veriliyor babaya mirastan, kimse karşılığını kazanamıyor
Hınç boşa birikiyor, boş; biriktirmenin hakkını veriyor.
Eski başbakan falımıza bakamıyor, aslında atraksiyonu da seviyor
Güller çok pahalı, aranjman gereği kır çiçekleri atlarıyla yarışıyor

Kürede sermaye mi kaldı, sevelim sevilelim be iyi gidiyor
Teknolojiyle arası fena değil mesela, kulaklarımı bile çınlatıyor
Bi şeyler anlatırken bizim evde gibi oluyor
Hatta şu an yanındayım salçalı makarna yiyor
Boğazım yerinden tıngır mıngır çıkıyor
İşlerini bitiriyor, başını telefondan kaldırmıyor
Gözlerimi ayıramıyorum, hayat zor sıkıyorum
Avucumdaki çene izimi dahi biliyor
Varım yoğum, arasının mimarı
Yüzüne gülerken içim iç çekiyor
Püf çiçekleri huzura hareketsiz kavuşuyor
Baharın gelmeyeceği bu ılıman ülkede göz göze
İkimiz de görüyoruz polenler neden ilkyaz uçuşuyor